ای لحظه‌به‌لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
پیش چشمم تو را سر بریدند
دست‌هایم ولی بی‌رمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
چشم همه چشمه‌های جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
