ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
کلامش سنگها را نرم میکرد
دلِ افسردگان را گرم میکرد
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
پیش چشمم تو را سر بریدند
دستهایم ولی بیرمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
