چیست این چیست که از دشت جنون میجوشد؟
گل به گل، از ردِ این قافله خون میجوشد
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم
