هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دل‌سپرده را قطع کنید
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
اگر خدا به زمین مدینه جان می‌داد
و یا به آن در و دیوارها دهان می‌داد
