هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
وقتی سکوت سبز تو تفسیر میشود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر میشود
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم
