بُرونِ در بنه اینجا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
حشمت از سلطان و راحت از فقیر بینواست
چتر از طاووس، لیک اوج سعادت از هُماست
هر که راهی در حریم خلوت اسرار داشت
دل برید از ماسوا، سر در کمندِ یار داشت
ای مشعل دانش از تو روشن
وی باغ صداقت از تو گلشن
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود