غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
ایرانم! ای از خونِ یاران، لاله‌زاران!
ای لاله‌زارِ بی خزان از خونِ یاران!
آیا چه دیدی آن شب، در قتلگاه یاران؟
چشم درشت خونین، ای ماه سوگواران!...
هر دم از دامن ره، نوسفری می‌آمد
ولی این بار دگرگون خبری می‌آمد
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
