ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
پیراهن سپید ستاره سیاه بود
تابوت شب روان و بر آن نعش ماه بود
پشت غزل شکست و قلم شد عصای او
هر جا که رفت، رفت قلم پا به پای او...
هر دم از دامن ره، نوسفری می‌آمد
ولی این بار دگرگون خبری می‌آمد
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
