مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
ای مشعل دانش از تو روشن
وی باغ صداقت از تو گلشن
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود