امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق می‌کند آخر، که چند سالش بود
