غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
