او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
مسلم شهید شد وَ تو خواندی حمیده را
مرهم نهادی آن جگر داغ‌دیده را
زبان به مدح گشودن اگرچه آسان نیست
تو راست آن همه خوبی که جای کتمان نیست
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
