او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
گفتند از صلح، گفتند جنگ افتخاری ندارد
گفتند این نسلِ تردید با جنگ کاری ندارد
شکست بغض تو را این غروب، می‌دانم
و خون گریست برای تو، خوب می‌دانم...
سوختی پیش‌تر از آن که به پایان برسی
نه به پایان، که به خورشیدِ درخشان برسی
تنت از تاول جان‌سوز شهادت پر بود
سینه‌ات از عطش سرخ زیارت پر بود
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
