تا با حرم سبز تو خو می‌گیرم
در محضر چشمت آبرو می‌گیرم
من كیستم؟ کبوتر بی‌آشیانه‌ات
محتاج دست‌های تو و آب و دانه‌ات
او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
