لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
چشمهایم را به روی هرکه جز تو بود بست
قطرۀ اشکی که با من بوده از روز الست
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست
