چیست این چیست که از دشت جنون می‌جوشد؟
گل به گل، از ردِ این قافله خون می‌جوشد
به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است
با خودش می‌برد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها
او آفتاب روشن و صادق بود
گِردش پر از ستارۀ عاشق بود
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست
تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟
از تو ننویسم و هربار پشیمان باشم؟
