صلاة ظهر شد، ای عاشقان! اذان بدهید
به شوق سجده، به شمشیر خود امان بدهید
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
اشک‌ها! فصل تماشاست امانم بدهید
شوقِ آیینه به چشم نگرانم بدهید
