نماز ظهر عاشورا | شعر هیأت

صلاة ظهر شد، ای عاشقان! اذان بدهید
به شوق سجده، به شمشیر خود امان بدهید

محمدجواد غفورزاده

سفرنامه گلها

قصیده‌واره

گودال قتلگاه است، یا این که باغ سیب است؟
این بوی آشنایی از تربت حبیب است

ایوب پرندآور

عقیق شکسته

غزل

وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست

حیدر منصوری

ابری شبیه دوری تو

غزل

اذان می‌افکند یکباره در صحرا طنینش را
و بالا می‌زند مردی دوباره آستینش را

مهدی جهاندار

کرامت سرخ

غزل

شد وقت آن‌كه از تپش افتند كائنات
خورشید ایستاد كه «قد قامتِ الصّلاة»

عباس شاه‌زیدی

این شعر مرا کشت

غزل

اذان بگو که شهیدان همه به صف شده‌اند
که تیرها همه آمادهٔ هدف شده‌اند

پروانه نجاتی

مرثیه با شکوه

غزل

دختر اِنّا فَتَحنا

انتقامش را گرفت این‌گونه با اعجازِ آه
آهِ او شد خطبۀ او، روز دشمن شد سیاه

قصۀ کرب‌وبلا را دختری تغییر داد
کاخ‌ها ویرانه شد، ویرانه‌اش شد بارگاه

چادرش دست نوازش بر سر صحرا کشید
سبز شد خارِ مغیلان و فدک شد هر گیاه

دختر این قوم تکلیف حجابش روشن است
چادرِ او تار و پودی دارد از خورشید و ماه

دختر اِنّا فَتَحنا اشک می‌ریزد ولی
گریه‌های او ندارد رنگ زاری هیچ‌گاه

بر سرش می‌ریخت خاک از بام‌ها، می‌سوختند
دخترانِ زنده در گور عرب از این گناه

بین طوفان، غنچه و گل سر در آغوش هم‌اند
او به زینب یا که زینب می‌بَرَد بر او پناه

تا شود زهرا، فقط یک کارِ باقی مانده داشت
شانه زد بر آن پریشانِ تنور و قتلگاه

چون زبانش بند می‌آمد خجالت می‌کشید
با سرِ بابا سخن می‌گفت، اما با نگاه

آه بابا! پا به پایت سوختم، خوردم زمین
رنگ گیسویم دلیل و زخم پهلویم گواه

ماند داغِ نالۀ من بر دل دشمن، فقط
خیزران وقتی که خوردی زیر لب می‌گفتم آه

جنگ پایان یافت بعد از تو چهل منزل ولی
عمه می‌جنگید با دستان بسته، بی‌سلاح

اربعین من نیستم از او سراغم را نگیر
این امانت دار را شرمنده‌تر از این مخواه

بعد از این هرجا که رفتی با تو می‌آیم پدر
پای من زخمی‌ست اما روبه‌راهم روبه‌راه...

سیدحمیدرضا برقعی

انتقامش را گرفت این‌گونه با اعجازِ آه
آهِ او شد خطبۀ او، روز دشمن شد سیاه

سیدحمیدرضا برقعی

لبریزم از واژه اما بسته‌ست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم

زهرا جودکی

یک عمر زنده باش ولیکن شهید باش
هر دم پی حماسه و عزمی جدید باش

افشین علا

بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا

مرتضی حیدری‌آل‌کثیر

نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی
مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک

حسن صنوبری

دلت گرفته اگر، یادی از محرم کن
دو قطره اشک بریز و دو دیده خرم کن

زهرا بشری‌موحد

یوسف، ای گمشده در بی‌سروسامانی‌ها!
این غزل‌خوانی‌ها، معرکه‌گردانی‌ها

مهدی جهاندار

هنوز ماتم زن‌های خون‌جگر شده را
هنوز داغ پدرهای بی‌پسر شده را

محمدمهدی سیار

بی‌تو ای جانِ جهان، جان و جهان را چه کنم؟
خود جهان می‌گذرد، ماندن جان را چه کنم؟

علیرضا قزوه

چشم‌ها پرسش بی‌پاسخ حیرانی‌ها
دست‌ها تشنهٔ تقسیم فراوانی‌ها

قیصر امین‌پور

شش روز بعد، همهمه پایان گرفته بود
در خاک، حسّ شعله‌وری جان گرفته بود

حسن بیاتانی

ابری‌ست کوچه کوچه، دل من... خدا کند،
نم‌نم، غزل ببارد و توفان به پا کند

حسن بیاتانی

هنرهیات

جامع محتوایی

جامعه ایمانی مشعر

هیات تی‌وی