می‌گوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینه‌ای دیگر
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی
