ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
می‌گوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینه‌ای دیگر
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی
