آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریبوار بمیرم، اگر چنین باشم
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
صدای کیست چنین دلپذیر میآید؟
کدام چشمه به این گرمسیر میآید؟