ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
آن‌که با مرگِ خود احیای فضیلت می‌خواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت می‌خواست
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
