کلامش سنگها را نرم میکرد
دلِ افسردگان را گرم میکرد
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است