ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام
