با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
میرود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یکتنه از دوش حرم بردارد
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی