گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
توفان خون ز چشم جهان جوش می‌زند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش می‌زند!
وَ قالت بنتُ خَیرِالمُرسَلینا
بِحُزنٍ اُنظُرینا یا مدینا
تو قرآن خواندی و او هم‌زمان زد
زبانم لال هی زخم زبان زد
عقولٌ قاصرٌ عن کُنهِ مَجدِه
وَ اَنعَمنا و فَضَّلنا بِحَمدِه
خزان پژمرد باغ آرزو را
«گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را»
عطش می‌گفت اِشرِب... گفت حاشا
تماشا کن تماشا کن تماشا
برای خاطر طفلان نیامد
نه، ابری با لب خندان نیامد
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
خدایا به جاه خداوندی‌ات
که بخشی مقام رضامندی‌ات
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
این خانواده آینه‌های خدایی‌اند
در انتهای جادۀ بی‌انتهایی‌اند
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را
خدایا دلی ده حقیقت‌شناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس
