آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بوده‌ست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بی‌حاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
هر زمانی که شهیدی به وطن می‌آید
گل پرپر شده در خاطر من می‌آید
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
