داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
وقت وداع فصل بهاران بگو حسین
در لحظههای بارش باران بگو حسین
شَمَمتُ ریحَکَ مِن مرقدِک، فَجَنَّ مشامی
به کاظمین رسیدم برای عرض سلامی
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم