وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
