سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
چه در هیبت، چه در غیرت، چه در عشق، اولین هستی
که بر انگشتر فضل و شرف همچون نگین هستی
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
این جاده که بی‌عبور باقی مانده
راهی‌ست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
