شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
این اشک‌های داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود
