ای لحظه‌به‌لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
عشق، هر روز به تکرار تو برمی‌خیزد
اشک، هر صبح به دیدار تو برمی‌خیزد
پرده برمی‌دارد امشب، آفتاب از نیزه‌ها
می‌دمد یک آسمان خورشید ناب از نیزه‌ها
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
چشم همه چشمه‌های جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
شبی نشستم و گفتم دو خط دعا بنویسم
دعا به نیت دفع قضا بلا بنویسم
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
