گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازی‌ست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود به‌درآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا می‌دهد نماز
جان را به ياد دوست جلا می‌دهد نماز
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گل‌عذار من نیامد
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند امان‌نامه کبوتر نشده
