خبر رسید که در بند، جاودان شده‌ای
ز هر کرانه گذشتی و بی‌کران شده‌ای
خاموش ولی غرق ترنّم بودی
در خلسۀ عاشقانه‌ات گُم بودی
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
ای رهنمای گم شدگان اِهْدِنَا الصِّراط
وی نور چشم راهروان اِهْدِنَا الصِّراط
در دل شب خبر از عالم جانم کردند
خبری آمد و از بی‌خبرانم کردند
عاشقی در بندگی‌ها سربه‌راهم کرده است
بی‌نیاز از بندگان، لطف الاهم کرده است
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
پرتوی از مهر رویت در جهان انداختی
آتشی در خرمن شوریدگان انداختی
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
خم ابروی تو محراب رکوع است و سجودم
بی‌خيال تو نباشد نه قيامم نه قعودم
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
ز هرچه غير يار اَسْتغفرالله
ز بودِ مستعار استغفرالله
