ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
در دل بی‌خبران جز غم عالم غم نیست
در غم عشق تو ما را خبر از عالم نیست
بُرونِ در بنه این‌جا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
حشمت از سلطان و راحت از فقیر بی‌نواست
چتر از طاووس، لیک اوج سعادت از هُماست
هر که راهی در حریم خلوت اسرار داشت
دل برید از ماسوا، سر در کمندِ یار داشت
نی از تو حیات جاودان می‌خواهم
نی عیش و تَنعُّم جهان می‌خواهم
خداوندا به ذات کامل خویش
به دریاهای لطف شامل خویش
ای دوای درون خسته‌دلان
مرهم سینۀ شکسته‌دلان
ای وجود تو اصل هر موجود
هستی و بوده‌ای و خواهی بود
گل بر من و جوانى من گریه مى‌کند
بلبل به هم‌زبانى من گریه مى‌کند
