ای غم، تو که هستی؟ از کجا می‌آیی؟
هر دم به هوای دل ما می‌آیی
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
از نو شکفت نرگس چشم‌انتظاری‌ام
گل کرد خارخار شب بی‌قراری‌ام
