ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
مرد خرمافروش در زندان، راوی سرنوشت مختار است
حرف‌هایی شنیدنی دارد، سخنانش کلید اسرار است
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
طبع و سخن و لوح و قلم گشته گهربار
در مدح گل باغ علی، میثم تمار
چون نخل، در ایستادگی، خفتن توست
دل مشتری شیوۀ دُرّ سفتن توست
