عید آمده، هر کس پی کار خویش است
می‌نازد اگر غنی و گر درویش است
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
