ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
«بشنو از نی چون حکایت می‌کند»
شیعه را در خون روایت می‌کند
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
