دریا بدون ماه تلاطم نمی‌کند
تا نور توست، راه کسی گم نمی‌کند
تا بر شد از نیام فلق، برق خنجرش
برچید شب ز دشت و دمن تیره چادرش
شب را خدا ز شرم نگاه تو آفرید
خورشید را ز شعلۀ آه تو آفرید
زین روزگار، خون‌جگرم، سخت خون‌جگر
من شِکوه دارم از همه، وز خویش، بیش‌تر
دنیای بی‌امام به پایان رسیده است
از قلب كعبه قبلۀ ایمان رسیده است
