عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
هر زمانی که شهیدی به وطن می‌آید
گل پرپر شده در خاطر من می‌آید
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
غزل عشق و آتش و خون بود که تو را شعر نینوا می‌کرد
و قلم در غروب دلتنگی، شرح خونین ماجرا می‌کرد
