انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازی‌ست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
می‌گریم از غمی که فزون‌تر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
