شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
آماده‌اند، گوش به فرمان، یکی یکی
تا جان نهند بر سر پیمان یکی یکی
این اشک‌های داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
