ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
غم داغ تو را با هیچکس دیگر نخواهم گفت
برایت روضه میخوانم ولی از سر نخواهم گفت
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
کوه آهسته گام برمیداشت
پیکر آفتاب بر دوشش
جاده ماندهست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده