مهمون از راه اومده شهر شده آماده
بازم امشب تو حرم غلغله و فریاده
کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
آدم در این کرانه دلش جای دیگری‌ست
این خاک، کربلای معلای دیگری‌ست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
بیاور با خودت نور خدا را
تجلی‌های مصباح الهدی را
هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود
