با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
آدم در این کرانه دلش جای دیگریست
این خاک، کربلای معلای دیگریست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
