گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
کلامش سنگها را نرم میکرد
دلِ افسردگان را گرم میکرد
آدم در این کرانه دلش جای دیگریست
این خاک، کربلای معلای دیگریست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
