همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
پیشانی‌ات
از میان دیوار می‌درخشد
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمان‌ها بود
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانه‌های آن کسانی می‌خورد در، بیشتر
که به سائل می‌دهند از هرچه بهتر بیشتر
