یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
پیشانی‌ات
از میان دیوار می‌درخشد
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمان‌ها بود
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
