غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
گر بر سر نفس خود امیری، مردی
ور بر دگری نکته نگیری، مردی
دل گفت مرا علم لَدُنّی هوس است
تعلیمم کن اگر تو را دسترس است
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
